Beperktedijkbewaking schreef op 15 mei 2023 03:44:
[...]
Die zwaarwaterfabriek was al eerder gebouwd door de Noren, oorspronkelijk was zwaar water een bijproduct van een kunstmestfabriek. Wat het precies was begreep men pas goed in 1932 toen deuterium (symbool D) ontdekt werd, een stabiele isotoop van waterstof met in de atoomkern een proton en een neutron. Zwaar water (D2O) lijkt chemisch erg op gewoon water (H2O), maar door de hogere molecuulmassa zijn de fysische eigenschappen wat anders (waardoor men het van H2O kan scheiden door bijv. destillatie).
Zo rond 1935-1938 begrepen kernfysici all over the world in principe dat zwaar water gebruikt kon worden als moderator (neutronenafremmer) bij bepaalde nucleaire reacties, ter versterking van het proces. Ook begon men in te zien hoe hoe de bij uranium-kernsplitsing (en later ook plutonium-kernsplitsing) vrijkomende energie gebruikt zou kunnen worden voor zowel vreedzame energieproductie als iets als een 'atoombom'.
Maar alles was nog zwaar theoretisch, echte ontwerpen voor een kernreactor of atoombom waren er nog niet, militairen hadden er nog nauwelijks belangstelling voor.
Daarna veranderde dat snel. Het element plutonium werd overigens pas ontdekt in 1940, in Berkeley (Cal.), maar dat werd onder militaire druk geheim gehouden. Vanaf dat moment begrepen de Amerikaanse militairen pas goed het belang van zwaar water, omdat het (i.p.v. grafiet) gebruikt kan worden bij de productie van plutonium uit natuurlijk uranium, waardoor het moeizame en dure
verrijken van uranium niet of minder nodig zou zijn. De eerste bom op Hiroshima in 1945 was dan ook een plutoniumbom.
Vermoedelijk zagen de Duitse fysici rond 1938 en daarna ook wel de mogelijkheden van een atoombom in. Mogelijk waren er wat eerste technische schetsen van een ontwerp. Later werd Werner Heisenberg de kwaaie pier (mede door beschuldigingen van de Deen Niels Bohr):
"Werner wist de Duitsers ervan te overtuigen dat hij een atoombom voor ze kon maken. Voor de uitvoer van zijn plannen had hij het zwaar water nodig van de Noren. Vandaar dat daar een pro-Duitse directie werd aangesteld. Niels Bohr werd door Werner gevraagd met hem samen te werken die voor de eer bedankte....
Na de oorlog bleef Werner volhouden dat hij meerdere sabotages had gepleegd, Bohr bleef beweren dat Heisenberg hem er juist bij wilde hebben om de plannen te laten slagen."Bron:
www.dedokwerker.nl/zwaar_water.htmlEen pamflet uit onvervalst linkse kring. Ter 'illustratie' staat in dit pamflet een Duitse technische schets van een atoombomontwerp. Maar dat kan nooit uit de jaren 1938-1945 zijn omdat het over een
plutoniumbom gaat, en dat was een Amerikaans geheim!
NB. Op Heisenberg kom ik later terug, het bovenstaande geloof ik maar half. Ik breng in herinnering dat mijn afstudeerprof promoveerde bij Heisenberg, eindeloos heb ik aan zijn lippen gehangen over die vooroorlogse jaren in Leipzig.
Waar de Amerikanen vanaf 1940 hard verder werkten aan de (militaire) toepassingen van de kernfysica, mede door waarschuwingen en verontruste brieven van o.a. Fermi en Einstein, lieten de Duitsers het er bij zitten. Hitler snapte er sowieso de ballen van en hield vooral van waanzinnig grote kanonnen en slagschepen, de Wehrmacht zette in op de V1 en V2. Kortom, hoewel het principe bij de moffen bekend was, hebben ze nooit echt gewerkt aan een atoombom.
Maar dat wisten de geallieerden toen niet. Uit vrees dat de Duitsers ook werkten aan een atoombom werden er dus meerdere commandoacties en bombardementen op dat complex in Noorwegen uitgevoerd:
historianet.nl/techniek/wapens/wapens...nl.wikipedia.org/wiki/Operatie_Gunner...Daaruit mogen jullie (DZR en anderen) echter niet afleiden dat de Duitsers "ook bezig waren een atoombom te ontwikkelen". Dat de Duitse militairen het complex krachtig verdedigden komt omdat ze 'ergens' het belang van zwaar water wel vermoeden, al was het alleen maar omdat de Britse en Noorse commando's er in die koude bergen kennelijk zoveel ontberingen voor over hadden.