Koffiekamer Terug naar discussie overzicht

Klimaatakkoord wordt een grandioze mislukking

1. DeZwarteRidder 3 april 2025 09:36

   auteur info

   • DeZwarteRidder

     Lid sinds: 29 jun 2012

     Laatste bezoek: 05 apr 2025

   • Aanbevelingen

     Ontvangen: 24895

     Gegeven: 10727

   •    Aantal posts: 102.875

   2)
   
   Andere rotsblokken op de weg van de huidige energietransitie zijn netcongestie en de afnemende vraag naar zonnepanelen, warmtepompen en elektrische auto’s. Dat laatste was voorspelbaar, want elektrisch rijden is natuurkundig een inferieur concept. Iedereen staart zich blind op de afwezigheid van een uitlaat en de hoge efficiëntie van elektromotoren ten opzichte van verbrandingsmotoren, maar dat is slechts de allerlaatste schakel in de lange keten van automobiliteit.
   Van CO2-reductie blijft maar 10-20 procent over
   
   Het is waar dat elektromotoren geen uitlaat hebben, en met ongeveer 95 procent een drie maal zo hoge efficiëntie hebben als verbrandingsmotoren met ongeveer 30 procent. Elektrische auto’s hebben daarom ook geen grote grill en radiator nodig om overtollige warmte af te voeren. Dat is echter niet het einde van het verhaal, want er gaan heel veel schakels vooraf aan de laatste van de auto zelf.
   
   De belangrijkste zijn de productie en milieuvervuiling van batterijen, hun op- en ontlaadverliezen, hun beperkte levensduur en de opwekking van hun laadstroom. Al die eerdere schakels kosten zoveel energie en stoten zoveel CO2 uit dat er van de factor drie in de laatste schakel maar 10 tot 20 procent overblijft in de hele keten.
   Elektrische auto’s veroorzaken enorme milieuvervuiling
   
   Die winst van 10 tot 20 procent CO2-reductie over de hele keten van automobiliteit zegt nog niks over de netcongestie en enorme milieuvervuiling die elektrische auto’s veroorzaken. CO2 is in tegenstelling tot lithiummijnbouw en batterijchemicaliën geen milieuvervuiling. De nadelen van CO2-uitstoot laten zich niet vergelijken met de nadelen van milieuvervuiling en netcongestie. Al die functionele nadelen laten zich op hun beurt niet vergelijken met de kosten van elektrische auto’s ten opzichte van brandstofauto’s.
   Elekrisch rijden is duurder dan rijden op brandstof
   
   De kosten van automobiliteit worden in belangrijke mate bepaald door belastingen, accijnzen en subsidies. Dat zijn door de overheid gemaakte politieke instrumenten, en geen intrinsieke eigenschappen van bepaalde soorten auto’s. De kosten voor consumenten zijn daarom geen duurzaamheidscriteria. Het feit dat elektrisch rijden tijdelijk gesubsidieerd wordt en daarom betaalbaar lijkt betekent niet dat het duurzamer is. Met het afbouwen van aanschafsubsidies en belastingvoordelen blijkt elektrisch rijden in elk geval structureel duurder te zijn dan rijden op brandstof.
   
   De autolobby pleit voor meer ‘overheidsstimulansen’. Dat is een eufemisme voor meer belastinggeld van u en mij, net als bij de zeewindmolenbedrijven en het ABP. Iedereen die met de energietransitie te maken heeft moet de hand ophouden bij vadertje staat. Ook voor elektrisch rijden geldt echter dat de staat dit nooit structureel kan blijven bijspijkeren, omdat de hogere kosten intrinsiek zijn en niet tijdelijk.
   Elektrische auto’s zitten vol nadelen en risico’s
   
   Wat overblijft zijn de notoire onbetrouwbaarheid van elektrische auto’s, hun slechte prestaties bij vrieskou, hun risico op spontane onblusbare branden, hun veel hogere gewicht, hun enorme milieuvervuiling, hun netcongestie, hun kleine actieradius, hun laadpalentekort, hun lange oplaadtijden, hun stijgende aanschafprijzen en hun oplopende stroomkosten. Ze rijden bovendien nog lange tijd hoofdzakelijk op fossiele stroom, met name als de ‘r’ in de maand is. Zonnepanelen produceren dan weinig, en de aanleg van windmolens stagneert structureel.
   
   De aanleg van zonnepanelen stagneert overigens evenzeer, vanwege afschaffing van de salderingsregeling voor consumenten. Zes maatschappelijke organisaties, waaronder de Consumentenbond, de Woonbond en de Vereniging Eigen Huis, hebben hierover een brandbrief geschreven aan de onzichtbare klimaatminister Sophie Hermans. Consumenten hebben geen vertrouwen meer in de overheid, en verliezen daardoor hun interesse in zonnepanelen op hun dak. Er zou zelfs sprake zijn van een rechtszaak tegen de staat vanwege de afschaffing van de salderingsregeling, de zoveelste rechtszaak in dit falende klimaat- en energiebeleid. Dat klinkt niet als een 1 aprilgrap.
   
   Ik stel om al deze redenen de aanschaf van een elektrische auto zo lang mogelijk uit. Ik kan nu nog rustig, probleemloos en betrouwbaar op één tank diesel van Nederland naar Oostenrijk rijden, zonder last te hebben van vrieskou, laadpaaltekorten en oplaadtijden. Ik veroorzaak daarmee nauwelijks meer CO2-uitstoot dan een even grote maar honderden kilo’s zwaardere elektrische auto op hetzelfde traject, zeker in een winters Duitsland met zoveel bruinkoolcentrales, stilstaande windmolens, ondergesneeuwde zonnepanelen en geen kernenergie.
   Stel de aanschaf van een elektrische auto zo lang mogelijk uit
   
   Ik hoop en verwacht dat de geplande EU-verplichting vanaf 2035 voor nieuwe elektrische auto’s al voor 2030 onuitvoerbaar en onbetaalbaar zal blijken. We kunnen in 10 tot 15 jaar in de verste verte niet genoeg windmolens en zonnepanelen bijbouwen. We kunnen in die tijd op geen stukken na genoeg betaalbaar en duurzaam gewonnen lithium, kobalt en koper importeren voor 200 miljoen Europese auto’s. We kunnen nooit tijdig onze bovengrondse en ondergrondse netcapaciteit voldoende uitbreiden.
   
   Er bestaat geen realistisch uitvoeringsplan om de megalomane en destructieve ambities van elektrisch rijden op een duurzame, milieuvriendelijke en menswaardige manier te verwezenlijken.
   
   Maarten van Andel?is chemicus. Hij publiceerde in 2023?Kies Wijzer Klimaat. Praktische gids voor consument en kiezer.?Dit verhelderende boek verscheen bij Uitgeverij Blauwburgwal, kost €17,50 en is overal verkrijgbaar, ook?in de winkel van Wynia’s Week.?
2. De Meester 3 april 2025 10:00

   auteur info

   • De Meester

     Lid sinds: 17 mei 2023

     Laatste bezoek: 05 apr 2025

   • Aanbevelingen

     Ontvangen: 1621

     Gegeven: 169

   •    Aantal posts: 5.593

   Energietransitie niet hoor. Topman Sif koopt weer voor 100k eigen aandelen SIF.
   Die heeft er vertrouwen in!
3. DeZwarteRidder 5 april 2025 09:33

   auteur info

   • DeZwarteRidder

     Lid sinds: 29 jun 2012

     Laatste bezoek: 05 apr 2025

   • Aanbevelingen

     Ontvangen: 24895

     Gegeven: 10727

   •    Aantal posts: 102.875

   Arnout Jaspers: Ruggegraatloze politici laten zich verlammen door het spook van de Juridische Houdbaarheid
   ArnoutJaspers 5-4-25
   Raad van State. ‘Ik hoop oprecht dat de Raad van State nu eens een keer in redelijkheid inconsequent is, en die twee boeren hun vergunningen laat houden.’ Beeld: rechtspraak.nl
   Door Arnout Jaspers
   5 april 2025
   Geplaatst in DikastocratieKlimaatStikstof
   
   Deel dit artikel:
   
   Onder de kabinetten Rutte, met als uitschieter Rutte-IV en D66-klimaatminister Rob Jetten, zijn de belastingen op energie torenhoog opgetrokken, hoger dan in elk ander EU-land. Dat was niet omdat de staat gebrek aan geld had; dat was klimaatideologie. Fossiele energie moest onbetaalbaar gemaakt worden om Nederlandse bedrijven te dwingen klimaatneutraal te worden.
   
   Hoewel er al een EU-breed systeem van CO2-beprijzing in werking was getreden (het ETS-systeem), waarin grote bedrijven elk jaar minder gratis uitstootrechten krijgen en extra CO2 uitstoten steeds duurder wordt, was dit voor klimaatdrammer Jetten nog niet genoeg.
   Stuitende hypocrisie
   
   Het speelveld mocht juist niet gelijk zijn binnen Europa, want Nederland moest koploper klimaat worden. Dus kwamen er nog extra Nederlandse koppen bovenop alle EU-regelingen en bestaande energiebelastingen. Tekenend voor het feitenvrije universum waarin iemand als Rob Jetten leeft, is dat hij niettemin als minister meeging in het kletsverhaal van actiegroep Extinction Rebellion (XR) dat in Nederland tientallen miljarden euro’s per jaar subsidie naar ‘fossiel’ gaan.
   
   De voorspelbare brokken zijn nu voor het kabinet-Schoof: het ene na het andere energie-intensieve bedrijf valt om, trekt zelf de stekker eruit of kondigt aan dat te zullen doen als er niets aan de energieprijzen gedaan wordt. De hypocrisie van de oppositie is stuitend: PvdA/GroenLinks sluit zich gretig aan bij hoofdverantwoordelijke D66 en geeft nu het kabinet-Schoof de schuld van deze misere. Hun oplossing: nog massaler geld in de energietransitie pompen, want dat die bedrijven verdwijnen komt omdat er niet genoeg goedkope groene energie is. Het idee dat groene energie ooit goedkoper zal worden dan fossiele energie is net zo’n kletsverhaal als die fossiele subsidies van XR.
   
   Er is daarentegen een oplossing die niet vijftien jaar en honderden miljarden euro’s kost, die met één pennenstreek te realiseren is: schaf die Nederlandse superbelasting op energie af. Dat is voor de voltallige oppositie uiteraard onbespreekbaar, want Nederland moet klimaatkoploper blijven. Maar wacht, we hebben nu toch een rechts kabinet? Wat doet het er dan toe dat deuglinks die superbelasting niet wil afschaffen?
   
   We hebben in naam dan misschien wel een rechtse regering, maar die laat zich verlammen door een nieuw spook dat door het politieke landschap waart: de Juridische Houdbaarheid. Bij alles wat het kabinet voornemens is op het gebied van immigratie, milieu en klimaat, doemt dit spook op en verstijven bewindslieden van angst. Angst dat hun beleid geen genade vindt in de ogen van activistische rechters of de Raad van State. Dan moet de desbetreffende bewindspersoon namelijk terug naar de tekentafel en hebben de tegenstanders de comfortabele zekerheid op zak dat er op dit punt weer jaren niets verandert.
   Mag niet van de rechter
   
   Juridische Houdbaarheid is een spookbeeld voor elke minieme versobering van het immigratiebeleid. Criminele, structureel overlast veroorzakende nep-asielzoekers vastzetten? Mag niet van de rechter, dus die krijgen allemaal nog een zak geld mee als ze toch even hun AZC niet af mochten in het verleden.
4. DeZwarteRidder 5 april 2025 09:34

   auteur info

   • DeZwarteRidder

     Lid sinds: 29 jun 2012

     Laatste bezoek: 05 apr 2025

   • Aanbevelingen

     Ontvangen: 24895

     Gegeven: 10727

   •    Aantal posts: 102.875

   2)
   
   De ridicule grenswaarde voor vergunningsplicht van 0,07 gram stikstof ophogen naar een nog steeds zeer lage 14 gram? Geen wetenschapper die er iets tegen in kan (of wil) brengen, maar de minister en haar ambtenaren zijn al een half jaar bezig om de Raad van State te sonderen en masseren of ze wellicht bereid zouden zijn om dit niet Juridisch Onhoudbaar te verklaren als Johan Vollenbroek straks weer bij ze op de stoep staat.
   Klimaatdoelen lopen gevaar
   
   En nu klinkt uit de parlementaire wandelgangen, dat het afschaffen van die Nederlandse superbelasting op energie mogelijk ook niet Juridisch Houdbaar is, zodat het kabinet dit niet aandurft. Want als energie iets goedkoper wordt, zal het verbruik minder snel dalen, en dan komen de door Urgenda via de rechter afgedwongen klimaatdoelen in gevaar.
   
   Dus je kunt er donder op zeggen, dat clubs als Urgenda, XR, Milieudefensie en Greenpeace zich al warmlopen om een eventuele belastingverlaging op energie aan te vechten bij de rechter. Als je dan de juiste rechter treft, is Juridische Onhoudbaarheid gegarandeerd.
   
   Qua PR is het een vondst, die Juridische Houdbaarheid. Het suggereert dat rechters wetten en beleid toetsen op iets objectiefs, iets dat vérstrekkender is dan die wetten zelf, zoals de Grondwet of de universele mensenrechten. Terwijl die Juridische Houdbaarheid niets meer of minder is dan de mening van een rechter over een stukje beleid. Geeft de rechter de staat gelijk, dan is het beleid van de minister Juridisch Houdbaar; krijgt Vollenbroek of Urgenda gelijk, dan is het Juridisch Onhoudbaar.
   
   Uiteraard konden burgers altijd al procederen tegen beslissingen van de overheid, en kregen ze soms gelijk van de rechter of de Raad van State. Dat is het risico van het vak voor elke bewindspersoon. Maar sinds dat is verabsoluteerd tot de Juridische (on)Houdbaarheid van beleid, durven bewindslieden niet of nauwelijks nog beleid te maken dat substantieel afwijkt van wat een rechter eerder expliciet heeft goedgekeurd.
   Preutse smetvrees
   
   Hoe zijn we terecht gekomen in deze situatie, waarin rechters zich zonder enige gene tegen ons klimaat- milieu- en immigratiebeleid aan bemoeien? De Urgenda-uitspraak was overduidelijk een geval van juridische usurpatie, en van Ruggegraatloze Rutte hoefden we natuurlijk geen weerstand te verwachten. Maar waarom zitten alle politici in het centrum en op rechts zo onder de plak van de rechter? Voor een deel komt dat vast omdat onze politiek wemelt van de juristen en bestuurskundigen, maar verder?
   
   Zelfs wanneer je als politiek formeel geen instrumenten hebt om rechters op andere gedachten te brengen, kan je op z’n minst signalen afgeven wat je van hun beslissingen vindt en ze inpeperen wat die aanrichten in Nederland. Rechters worden toch geacht midden in de samenleving te staan? Maar van links tot rechts hebben politici last van preutse smetvrees om beslissingen van rechters te kritiseren. Terwijl er toch echt niks heiligs is aan een vonnis.
   Er is nog hoop
   
   Het is niet alleen maar kommer en kwel in onze oergezellige legalistische moerasdelta (vrij naar Gerard Reve). Twee recente uitspraken van de rechtbank in Limburg geven enige hoop dat de duizenden PAS-melders door de rechter beschermd zullen worden tegen de juridische guerilla van Vollenbroek. PAS-melders zijn boeren die onder de PAS-regeling, geheel legaal, een natuurvergunning verkregen hebben, hoewel hun bedrijf een kleine hoeveelheid stikstofdepositie op naburige Natura2000-gebieden veroorzaakt (meer dan het vogelpoepje van 0,07 gram, minder dan de nieuw voorgestelde grenswaarde van 14 gram).
   
   Toen de Raad van State in 2019 de hele PAS-systematiek verwierp, werden deze PAS-melders met terugwerkende kracht illegaal, maar tot nu toe hebben lokale overheden er vanaf gezien om hierop te handhaven. Immers, die PAS-melders hebben niets illegaals gedaan, en zijn slachtoffer van onbehoorlijk bestuur.
   
   Dat kon Johan Vollenbroek – juridisch: zijn actievehikel MOB – natuurlijk niet laten passeren: hij is begonnen om procedures aan te spannen die de provincies moeten dwingen om PAS-melders hun vergunning af te pakken. In twee van deze zaken heeft de rechtbank Limburg nu uitspraak gedaan, en die is duidelijk: deze twee boeren – een varkenshouder en een geitenhouder – mogen hun vergunningen houden.
   
   Daarmee zijn zeker nog niet alle PAS-melders uit de brand: de rechtbank vindt namelijk dat de provincie in dit geval genoeg doet om de totale stikstofdepositie op deze Natura2000-gebieden omlaag te brengen, onder andere door een uitkoopregeling van boerenbedrijven in de omgeving. Rond andere Natura2000-gebieden kan de situatie anders zijn, en zijn de PAS-melders vooralsnog vogelvrij voor Vollenbroek.
   
   Niettemin gloort hier een straaltje redelijkheid in het juridische moeras: de rechtbank had ook kunnen zeggen: niks mee te maken, provincie, jullie moeten gewoon handhaven, volgens de letter van de wet. In plaats daarvan maakt de rechtbank, terecht, een belangenafweging en kijkt naar het grotere plaatje.
   Laat Raad van State nu eens redelijk zijn
   
   Maar nu de hamvraag: is dit Juridisch Houdbaar? MOB kan namelijk in hoger beroep bij (tromgeroffel) de Raad van State. In alle eerdere stikstofzaken heeft die zich uitermate legalistisch opgesteld. Als ‘niet bij voorbaat kan worden uitgesloten’ dat minieme hoeveelheden stikstofdepositie op een Natura2000-gebied schade aan de natuur aanrichten, dan mag er van de Raad van State niks. Ziedaar de reikwijdte van het voorzorgsbeginsel voor activistische rechters. Ook voor deze twee PAS-melders geldt, dat schade aan de natuur ‘niet bij voorbaat kan worden uitgesloten’, want dat kan nooit als je de onmeetbare effecten van onmeetbaar kleine hoeveelheden stikstof tot juridisch struikelblok verheft.
   
   Ik hoop oprecht dat de Raad van State nu eens een keer in redelijkheid inconsequent is, en die twee boeren hun vergunningen laat houden. Als ze dit ook nog afschieten, wordt dit land Juridisch Onhoudbaar.
   
   Wetenschapsjournalist?Arnout Jaspers? is auteur van de bestsellers?De?Stikstoffuik?(2023) en?De Klimaatoptimist?(2024), over energietransitie in Nederland. De boeken zijn?HIER?en?HIER?te bestellen. Informatie voor media en boekhandel: ?info@blauwburgwal.nl.??