boem! schreef op 21 april 2020 09:24:
Ik begrijp de hoop op een terugkeer naar business as usual voor de aandeelhouder nadat we over de ergste schok van het virus heen zijn.
Je kunt je ook afvragen wat de reden is dat we in deze noodsituatie zijn beland wie hiervoor verantwoordelijk zijn te stellen, hoe we dat in de toekomst kunnen voorkomen en wie hiervoor de rekening moet betalen.
Het is duidelijk, dat het maximaal uitkeren aan aandeelhouderswaarde nu haar tol vergt, niet alleen is een groot gedeelte van het bedrijfsleven overgecrediteerd door het aangaan van schulden om maar in de gunst te blijven vallen van de aandeelhouder een bijkomend effect van deze strategie is de overheveling van verdiensten naar kapitaal ten koste van arbeid.
Indien je nu de rekening opmaakt van deze door de bancaire sector georkestreerde beweging zie je een bedrijfsleven dat in veel gevallen niet beschikt over voldoende weerstandsvermogen om zelfstandig deze problemen te boven te komen, een sterk teruggelopen inkomen en rechtszekerheid bij de werkenden en een gigantische verrijking bij degenen doe al niet wisten wat zij met al hun vermogen moesten doen.
We worden nu keihard geconfronteerd met de waarde van uitspraken als TINA.
Dat de burger de negatieve rente betaald heeft om de banken de gelegenheid te geven dit geld aan te bieden aan bedrijven om daarmee hun aandeelhouders te plezieren is nog tot daar aan toe.
Ik denk dat het veel te naief is om te denken dat de burgers weer de portemonnee zullen trekken om deze schuld terug te betalen.
De overheden en centrale banken zullen maatregelen nemen richting bedrijfsleven en met name de bancaire sector om de verantwoordelijken voor deze ellende het grootste gedeelte van de schuld terug te laten betalen.
Het failliet van het oude systeem kon niet duidelijker worden gemaakt dan de negatieve olieprijs gisteren.