ffff schreef op 11 maart 2019 13:14:
Leek,
Sorry hoor, maar dat ben ik grotendeels NIET met je eens.
Mijn leven heeft mij geleerd dat er juist in landen als Nederland, België voor iedereen grote kansen bestaan, als die kansen maar benut worden, opgepakt worden.
Maar dat betekent per definitie: Hard werken en je ergens jarenlang voor inzetten. Dan slaagt 90 procent in iets wat de moeite is.
Punt is juist, dat met dat gezeur en gepeeuw over " te zwaar", " teveel", " ik ben toch zo moe" en de allernieuste uitvinding: " ik ben burnt out " d'r massa's mensen zijn ontstaan die allang ondervonden hebben dat je laten verpamperen door die verpamperende maatschappij heel wat gemakkelijker is, dan je inzetten.
's Morgens om 5.30 hr zie je busjes met Oost Europeanen naar hun al of niet zwarte werkplek gaan. Vroeger, 15 jaar geleden heette het: Ik ben werkloos en kan geen werk vinden, terwijl dat er genoeg was. Toen werden de werkloosheidsuitkeringen verstrengd en het gevolg was een enorme steile toename van de chronisch zieken. Ze hadden een nieuwe schuilkelder gevonden voor hun uitkering. Analyse van de toename van de chronisch zieken levert dan op dat het grotendeels " Psychisch" is. Tja, zo kunnen we steeds aan de gang blijven…
Hier en daar een paar flinke schoppen onder de kont, veel strengere controles bij uitkeringen en DURVEN te zeggen: Als je niet veel bereikt hebt, heb je hoogstwaarschijnlijk ook niet veel uitgevoerd. Maar oh, oh dat is toch zo hardvochtig. Daar maak je toch geen tv=programma over. Neen, begeleiders, ondersteuners in alle soorten en maten.
EIGEN VERANTWOORDELIJKHEID, dat zou de nieuwe slogan moeten worden… Maar dat ga ik nooit meer meemaken!
Peter