midjj schreef op 2 oktober 2024 17:01:
Alleen op basis van geschiedenis 2000 jaar geleden?
Continu hebben er Joden in hun land gewoond tot op heden, ondanks de vele genocides die ook daar op ze zijn gepleegd: 2000 jaar terug door de Romeinen, en vanaf het jaar 600 door vooral Arabische moslims, die sinds die tijd een groot gebied rondom de Middelandse Zee bezetten/koloniseerden, opgevolgd door Ottomaanse Moslims die niet veel beter waren tegenover de oorspronkelijke bewoners van het gebied. De Joden en Christenen die in Israel (Sinds de eerste eeuw BC door de Romeinen Palestina genoemd) woonden werden verdreven, of gedwongen zich te bekeren tot de Islam, of gemarginaliseerd. Het grootste deel van de Joden is zo inderdaad de hele wereld over gevlucht vanuit hun land, maar waar ze ook kwamen, hielden ze hun gemeenschap, gebruiken en gewoonten in stand met zeer sterk daaraan verbonden hun verlangen om ooit terug te keren naar hun eigen land Israel. De uitspraak 'volgend jaar in Jeruzalem' is een uitspraak die onlosmakelijk verbonden is met het Jodendom in diaspora en geeft ook hun grote liefde voor het land van hun voorvaderen aan. Voorstellen ooit om ze dan maar een stukje land te geven in Botswana of Argentinie raakten dan ook natuurlijk kant nog wal. Die liefde voor het land bleek ook uit het feit dat toen de eerste Joden begonnen terug te keren in de 19e eeuw, ze stukken land opkochten waar eeuwenlang -null nada null- mee was gedaan en dat spectaculair ontwikkelden. Het land was voorheen vooral woest en ledig.
In onderstaande link kan een ieder zien hoe Tel Aviv er uit zag, vlak voor de stichting in 1909:
mosaicmagazine.com/observation/israel...Ik denk dat de 'landeigenaren' blij waren hun land te hebben kunnen verkopen. De rest van Israel zag er overigens niet veel anders uit op enkele steden en dorpen na.
Bezette gebieden ligt mijns inziens dan ook een heel stuk genuanceerder dan ik veelal tegenkom. Ook begint de geschiedenis van Israel niet in 1948, maar loopt deze continu vanaf enkele millennia terug tot op heden.
In de jaren tot 1948 leefden Joden en Arabieren naast elkaar. M.a.w. er woonden toen dus ook Joden in Oost-Jeruzalem en in Judea/Samaria (Westbank voor anderen). Deze Joden mochten daar vanaf 1948 niet meer wonen en werden verdreven door Jordanie, dat het gebied had veroverd in 1948. Arabieren uit West Jeruzalem en de rest van Israel overkwam een zelfde lot (Nakba) door Israel, hoewel zij, die niet vooraf aan de oorlog waren gevlucht en wel in hun huizen/dorpen bleven, niet lang daarna de kans kregen Israeli te worden. Zij kregen vervolgens dezelfde rechten als Joodse Israeliers tot op de huidige dag en maken in alle geledingen actief deel uit van die samenleving. In 1967 veroverde Israel Oost-Jeruzalem en Judea/Samaria weer terug van Jordanie en een deel van de oorspronkelijke Joodse inwoners (of nazaten daarvan) keerden weer terug (of wilden terugkeren) naar Oost Jeruzalem en Judea/Samaria. De term 'bezette gebieden' heeft dus wel degelijk een belangrijke nuance. Ook aangetekend moet worden dat de Nakba vluchtelingen niet meer konden terugkeren naar hun huizen en tot op de dag van vandaag in vluchtelingen kampen wonen (althans de nazaten daarvan in inmiddels veelvoud).