Rekyus schreef op 28 oktober 2017 10:19:
Ik vraag me meer en meer af wat het nut is van een webcast zoals die van gisteren naar aanleiding van de Q3 2017 resultaten van Galapagos. Het zal wel aan mij liggen, aan mijn tekortschietend auditief vermogen, aan mijn Engelse taalvaardigheid maar regelmatig is niet te volgen wat er precies wordt gezegd door de deelnemers. Het transcript biedt meestal ook geen oplossing. In Vlaams België zouden ze misschien wel van ‘gewauwel’ durven spreken.
Terwijl het er nu net omgaat, ‘tussen de regels door’ kleine en grote boodschappen op te vangen en te interpreteren. De vragen van de analisten helpen de meeluisteraar ook niet op weg, integendeel. Vaak lijken hun vragen er alleen maar op gericht lacunes in de spreadsheet op te vullen.
Niemand vraagt bijvoorbeeld aan het Galapagos management waarom voor het CF-programma uitgeweken is van de Verenigde Staten naar Engeland en waarom men hoog opgeeft van de gesprekken met een (mij tot nu toe onbekende) onderafdeling van de MHRA, de Scientific Advisory Committee. Doelt men op de ISAC, de Independent Scientific Advisory Committee die de toepassing van database research naar bijvoorbeeld klinische programma’s faciliteert? Waarom legt men contacten met de Engelse registratieautoriteiten, terwijl in de Europese regelgeving is vastgelegd dat de toelatingsaanvraag van een geavanceerd geneesmiddel (zoals de CF-medicatie) alleen via de EMA/Europese Commissie mogelijk is en geblokkeerd op nationaal niveau? Wat is het nut daarvan?
Wanneer tijdens de webcast over het klinische onderzoek met ‘1690 voor de behandeling met IPF wordt gesproken, wordt in het kader van de voorbereiding begrijpelijkerwijs over FDA en AMA gesproken (Walid Abi Saad: ”As the study design has already been discussed previously with both the FDA and EMA.” Waarom bij IPF wel en bij CF niet?
Waarom vraagt er niemand naar de organisatorische uitbreiding van Galapagos en waarom de klinische (fase 3) research in Basel, buiten de Europese Unie, wordt opgebouwd? Gaat het om triviale motieven, zoals de grote arbeidspool aldaar, extra bescherming van het intellectuele eigendom van de onderneming, gunstige fiscale faciliteiten in Baselerland of bereidt men zich voor op een overname, gevolgd door een gemakkelijke afsplitsing van de deel van de organisatie om als zodanig - weliswaar als kleine entiteit - zelfstandig voort te gaan?
De mondelinge toelichting op de voortzetting van de programma’s met CF potentiatoren en correctoren vergelijk ik met een woordenlabyrinth waarin ik althans snel verdwaal door een (vermeend?) gebrek aan interne logica. Maar mischien ben ik de enige.
Zo kan ik nog even doorgaan. Let wel: mijn kritiek richt zich niet zozeer op Galapagos, maar op deze door alle grote beursgenoteerde ondernemingen toegepaste ‘standaard’ manier van communiceren. Misschien moet er bij Galapagos eens nagedacht worden over een andere opzet. Eigenlijk doet het afbreuk aan de bovengemiddelde prestaties die het Galapagos team voor het overige dag in dag uit leveren. Just my thoughts.